Μήπως η Ελλάδα πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη; Αυτό διερωτάται η έγκριτη γερμανική εφημερίδα Ηandelsblatt, η οποία καυτηριάζει την αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τα χρόνια προβλήματα του δημοσίου χρέους, των ελλειμμάτων και της διόγκωσης του κρατικού τομέα.
Αποτέλεσμα της πιστωτικής κρίσης είναι η κατάρρευση της τιμής των κρατικών ομολόγων. Η απόδοση των ελληνικών 10ετών κρατικών ομολόγων είναι υψηλότερη κατά 175 μονάδες βάσεις (1,75 ποσοστιαίες μονάδες), σε σχέση με την αντίστοιχη του γερμανικού. Το ασφάλιστρο κινδύνου είναι σαφής ένδειξη για το επίπεδο εμπιστοσύνης των επενδυτών. Η αύξηση σημαίνει ότι φοβούνται ότι η κυβέρνηση των Αθηνών δεν θα μπορέσει, ίσως, να εκπληρώσει πλέον τα χρέη της.
Η μαζική φυγή από τα κρατικά ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου καθιστά ακριβότερη την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και υπονομεύει ακόμη περισσότερο τη φερεγγυότητα της χώρας. Αυτό, άλλωστε προκαλεί έκπληξη, διότι στην Ευρωζώνη εδώ και αρκετό καιρό τα επιτόκια είχαν κάποια σύγκλιση, όπως ήταν άλλωστε και ένας από τους όρους ένταξης στην περιοχή αυτή. Στην πιο ακραία των περιπτώσεων τίθεται το ερώτημα εάν η Ελλάδα θα μπορούσε να παραμείνει ακόμη μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ενωσης. Ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος Χοακίν Αλμούνια, προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ότι θα υπάρξουν «σοβαρά προβλήματα», εάν δεν κατορθώσουμε να διορθώσουμε τη διαφορά των επιτοκίων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, στις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης.
Είναι αλήθεια ότι τα spread, όπως και η διαφορά μεταξύ των επιτοκίων, όπως μας αποκαλύπτει η περίπτωση της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, έχουν αυξηθεί αισθητά από τα τέλη του Οκτωβρίου, αλλά έκτοτε μετριάσθηκε. Σε περίπτωση που οι διαφορές μεταξύ κρατών της Ευρωζώνης παραμείνουν υψηλές, τίθεται το ερώτημα περί της συνοχής της οικονομικής αυτής περιοχής. Βεβαίως και η Ιταλία έχει προβλήματα παρόμοια με της Ελλάδος σε ό,τι αφορά το απόλυτο ύψους των spreads και τη δημοσιονομική τους κατάσταση. Οσον αφορά την Ευρωζώνη δεν θα πρέπει να φοβούμαστε πλέον τη νομισματική κρίση.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Ηandelsblatt, η περίπτωση της Ελλάδος είναι ιδιαιτέρως «χτυπητή». Ηδη από το 2001, όταν η χώρα αυτή έγινε δεκτή στη Νομισματική Ενωση διερωτώντο πολλοί, εάν ήταν ώριμη για να εισέλθει στην Ευρωζώνη. Οι αμφιβολίες επεκτάθηκαν, εν μέρει για πολιτικούς λόγους και εν μέρει λόγω της απόψεως ότι ο μικρός όγκος της ελληνικής οικονομίας δεν διέθετε κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα.
Η Ηandelsblatt αναφέρει ότι οι Ελληνες πέτυχαν την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση «λάθρα» όπως διεπιστώθη εδώ και μερικά χρόνια: Από το 1997 έως το 2001 οι τότε σοσιαλιστικές κυβερνήσεις ανακοίνωναν στις Βρυξέλλες, ποσοστό ελλειμμάτων έως και 3% κάτω από πραγματικό ποσοστό του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Το «γιγαντιαίο δημόσιο χρέος» είναι η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής οικονομίας, παραδέχεται ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης. Αντάμωσε αυτή τη μιζέρια τον Μάρτιο του 2004, όταν ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών.
«Ανήκει στην πολιτική κληρονομιά των σοσιαλιστών», σημειώνει η Ηandelsblatt και προσθέτει: Το διάστημα που ήταν στην εξουσία αυξήθηκε το δημόσιο χρέος από 28% στο 99% του ΑΕΠ. Ομως, ο κ. Αλογοσκούφης δεν μπορεί να μιλάει αιωνίως για τα αμαρτήματα των προκατόχων του. Ο ίδιος δεν έπραξε και πάρα πολλά για να σταθεροποιήσει τα δημοσιονομικά και να απαλύνει τα χρέη που εξακολουθούν να κυμαίνονται στο 90% του ΑΕΠ.
Παρά τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης, ο οποίος κατά τα περασμένα χρόνια από 3% έως και 4% ήταν πάνω από τον μέσο όρο των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, η Ελλάδα από τότε που εντάχθηκε στην οικονομική αυτή περιοχή μόνον μία χρονιά κατόρθωσε να πετύχει τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητος και αυτό έγινε το 2006.
Η ελληνική μιζέρια, η οποία οδηγεί στο ερώτημα της συνοχής της Ευρωζώνης έχει δύο αιτίες, οι οποίες είναι αλληλένδετες. Πρώτον, την καθυστέρηση στην εφαρμογή των δομικών μεταρρυθμίσεων και δεύτερον την άφρονα πολιτική των δαπανών», καταλήγει.
Απορρυθμίσεις...
«Οι μεταρρυθμίσεις της συντηρητικής κυβέρνησης και οι απορρυθμίσεις της απέδειξαν ότι η ελληνική οικονομία δεν διαθέτει ακόμη ικανότητα ανταγωστικότητας», αναφέρει η Ηandelsblatt και συνεχίζει: «Και οι δείκτες δείχνουν υψηλό ρυθμό πληθωρισμού και ελλείμματα στην παραγωγή. Οταν οι συντηρητικοί ανέλαβαν την εξουσία το 2004 είχαν υποσχεθεί «λιγότερο κράτος». Αντιθέτως κατά τη διακυβέρνησή τους, αυξήθηκε ο στρατός των δημοσίων υπαλλήλων και τα ελλείμματα. Ορισμένοι πολιτικοί στην Αθήνα επικαλούνται τη σημερινή οικονομική κρίση προκειμένου να χαλαρώσουν οι όροι του Συμφώνου Σταθερότητος. Πρόκειται για μία πλήρως λανθασμένη αντίδραση».
09.11.2008
