"Ο ηθοποιός και δάσκαλος Γιώργος Μπαλιάκας εκδίδει ιδιωτικά σε κομψά φυλλάδια τις συλλογές του (Ερωτικός αυτισμός, Θραυσμάτων παλινδρόμηση, Τοξοβόλων βεστιάριο). Η ποίησή του—ολιγόστιχη, κοφτή—διακρίνεται για το φιλοσοφημένο υπόστρωμά της, την πάλη με τα εσώτερα προβλήματα του ανθρώπου, την αγωνία του μέσα σ’ έναν κόσμο κατακερματισμένο και συμβατικό: «Δεμένοι σε στύλους μοναξιάς / οι άνθρωποι διαβάζουν τα νέα στις εφημερίδες./ Θέλουν να ’ναι μες στα γεγονότα./ Κι ο θάνατος / παίζοντας με το κομμένο του χέρι βιολί, / μοιράζει απλόχερα σειρήνες μελωδίες… / Και τους κρατά συντροφιά». Για τον Μπαλιάκα η αληθινή ποίηση είναι συνώνυμο της αυθεντικότητας, της αναζήτησης του νοήματος της ίδιας της τραγωδίας η οποία φαίνεται να είναι η μοίρα μας: «Θέλω για μια βραδιά/ να γίνω ποιητής/ να γράψω έναν / στίχο/ Στο στήθος σου να τον κρεμάσω/ Να τον φοράς/ σαν η σιωπή/ το θρήνο της συνθέτει»."
Αντώνης Κάλφας
Αντώνης Κάλφας
