Ο τίτλος της ζωής μου: Πριν από τις 4... και μετά τις 5

Τριάντα τρία χρόνια συμπληρώνονται από την πρώτη εκείνη εβδομάδα του Ιουνίου του 1975 που ο Γιάννης Πετρίδης βγήκε με τις μουσικές του από τις 4 ώς στις 5 στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ. «Αυτό που μας συναρπάζει σήμερα είναι ότι μας ακούν πολλές φορές οι ακροατές της δεκαετίας του ΄70 και του ΄80 μαζί με τα παιδιά τους...» εξομολογείται ανάμεσα σε πολλές μουσικές εμπειρίες.
Ίδια εκπομπή, ίδιος σταθμός, ίδια ώρα, 33 χρόνια...
Μοιάζει παραμύθι, όπου η μία ιστορία φέρνει την άλλη- τα χρόνια πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε.

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση από την εκπομπή...
Ότι, τουλάχιστον για μας, έχει την ίδια δυναμική με την πρώτη μέρα. Τώρα πλέον εκείνο που μας συναρπάζει είναι πως μας ακούν οι ακροατές της δεκαετίας του ΄70 και του ΄80 μαζί με τα παιδιά τους...

Τι τίτλο θα βάζατε στο 4 με 5 της ζωής σας;
Πριν από τις 4... και μετά τις 5.
Με ποιο σκεπτικό ξεκινήσατε άλλη μία ώρα (5 με 6) στο Τρίτο Πρόγραμμα;
Να δείξουμε μία άλλη πλευρά της μουσικής που αγαπάμε και είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα, αν όχι σημαντικότερη από αυτήν που παρουσιάζουμε στις 4.
Τι δεν σας αρέσει στο ραδιόφωνο σήμερα;
Ότι δύσκολα βρίσκει κανείς ελκυστικές εκπομπές.

Τι σας ενθουσίασε στις εκπομπές του Μπομπ Ντίλαν;
Η προσήλωσή του στις μουσικές παραδόσεις και η συχνή αναφορά του στο παρελθόν της μουσικής. Η άλλη πλευρά της προσωπικότητάς του που δεν γνωρίζαμε- δεν είναι πια ο απόμακρος Dylan- και βέβαια ο τρόπος που αναφέρεται στα τραγούδια με πληροφορίες που γοητεύουν.
Ακούει μουσική σήμερα ο κόσμος;
Ίσως περισσότερο από ποτέ, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

«Κατεβάζετε» μουσική από το Ίντερνετ;
Όχι, είμαι ακόμα υπέρ του «φυσικού προϊόντος», εάν όμως σταματήσουν να κυκλοφορούν CD, τότε θα ακολουθήσω.

Τι σκέφτεστε κοιτώντας τους δίσκους- CD στα ράφια;
Κάθε δίσκος έχει τη δικιά του ιστορία. Όσα κομμάτια αγαπώ, τα έχω συνδέσει με συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου, μου θυμίζουν ταξίδια, την περιοχή, το κατάστημα που τα απόκτησα, είναι κομμάτι της ιστορίας της ζωής μου.

Κάποια στιγμή θα εμφανιστούν οι νέοι Stones και Βeatles;
Θεωρητικά δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, αλλά όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Αυτό που θα εμφανισθεί θα είναι, πιστεύω, διαφο ρετικό.
Τι μπορούν να κάνουν οι δισκογραφικές εταιρείες στο μέλλον;
Να θησαυρίσουν και πάλι, αφού πουλάνε πια ένα μεγάλο μέρος μέσω του Διαδικτύου περιορίζοντας τα έξοδά τους- ήδη στο εξωτερικό αρχίζει να φαίνεται η ανάκαμψη.

Είχατε «δει» αυτό που ερχόταν όταν φύγατε από την Virgin;
Πιστεύω πως ναι, γι΄ αυτό και «την έκανα», όπως και μερικοί άλλοι, πριν να ξεσπάσει η κρίση. Εξάλλου ο τρόπος τον οποίο επιβάλλουν τώρα οι πολυεθνικές αλλά και οι Έλληνες ιδιοκτήτες δισκογραφικών εταιρειών δεν μου πάει καθόλου.

Τι σας αρέσει στη μουσική πραγματικότητα σήμερα;
Η προσπάθεια ανανέωσης που άρχισε να διαφαίνεται μετά την κρίση και πολλά ενδιαφέροντα νέα ονόματα που συνεχίζουν να κάνουν το ταξίδι συναρπαστικό.
Τι δεν σας αρέσει;
Οι πολλές ομοιότητες με το παρελθόν, οι οποίες όμως είναι αναπόφευκτες.

Με τι θυμώνετε;
Όσον αφορά τη μουσική, με αυτούς που αγνοούν τη μουσική ιστορία, παρ΄ όλο που πολλές φορές λόγω ηλικίας αυτό δικαιολογείται στους νεώτερους.

Κώστας Ζουγρής: σταθερός φίλος και συνεργάτης...
Δύο άπληστοι για νέες μουσικές αναζητήσεις που «τιμωρούνται», γι΄ αυτό το «θανάσιμο» αμάρτημα με όλο και περισσότερα μουσικά ακούσματα.

Ραδιοφωνικές στιγμές που δεν θα ξεχάσετε;
Δεν μπορώ να διαλέξω μία, είναι πολλές- είτε αφορούν τη Roberta Flack, τον David Βyrne ή τους αμέτρητους ανώνυμους φίλους και φίλες από όλη την Ελλάδα και, τώρα με το Διαδίκτυο, και πέρα από αυτήν.

Τα ταξίδια που κάνετε, τι μουσική έχουν;
Από όλα τα είδη και όλες τις εποχές, Σαν Φρανσίσκο- Λος Άντζελες και αντίστροφα. Με γοητεύει να οδηγώ στον Ηighway 1, είναι 124 μοναδικά μίλια δίπλα στις βραχώδεις ακτές του Ειρηνικού και τους παράλιους λόφους, ο δρόμος στριφογυρίζει πάνω, κάτω και γύρω από γκρεμούς με θέα από κάθε γωνία. Με συνοδεύει η μουσική και τα φαντάσματα των Κέρουακ και Στάινμπεκ.

Τι σας κινητοποιεί να γράψετε ένα βιβλίο, όπως το πρόσφατο «Soundtracks»;
Η ανάγκη να βγάλουμε εγώ και ο Κώστας από μέσα μας αυτά που αγαπάμε σε κάθε μουσικό είδος.

Ποιες ταινίες ξεχωρίσατε τελευταία;
«Ο αδελφός μου είναι μοναχοπαίδι», «Πριν ο διάβολος καταλάβει ότι πέθανες», «Θα χυθεί αίμα», «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους».