Που 'σουν νιότη...

Γράφει ο Χρήστος Λουτράδης

Αυτό το καλοκαίρι κατέστη πλέον σαφές οτι η η νεολληνική κοινωνία βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε ενα παρωχημένο και αρτιοσκληρωτικό κομματικό κράτος που ευνουχίζει κάθε προσπάθεια φυγής και εκσυγχρονισμού και απο την αλλη ενα πολιτικό-δημοσιογραφικό σύστημα που όταν δεν δημιουργεί ερμαφρόδιτες σχέσεις με μικροαστικους όρουςκαι με διαιτητες κρατικο-διαιτούς επιχειρηματίες, αυτο-ικανοποιεταία νακυκλώνοντας την μιζέρια του και την ποταπότητα του απο νησί σε νησί και απο ψευτο-αριστροκατικά γκαλά σε μικροαστικές απομιμήσεις δεξιώσεων γνήσιων αστών το εξωτέρικου.
Ειδικά αυτήν την περίοδο που οι ανασκοπήσεις και οι απολογισμοί καταλαμβάνουν την πρώτη γράμμη των σκέψεων μας ας αναρωτηθούν οι πολιτικοί μας και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης γιατί χάνουν το παιχνίδι της αξιοπρέπειας και της αξιοπίστιας γιατί ο πολίτης τους ρίχνει με ευκολία στη πυρά και στην απαξία, χωρίς να ξεχωρίζει αθώους και ενόχους, ας αναρωτηθούν τη προσέφεραν την χρόνια που πέρασε στην Πολιτική , στην Κοινωνία στην Διαμορφώση Συνειδήσεων και στηνΕνημέρωση του Πολίτη.
Ας αναρωτηθούν αν η εικόνα που αντικρύζουν αυτές τις ημέρες στο καθρέφτη τους συνάδει με την αυτο-εικόνα τους τα πρώτα χρόνια που ξεκινούσαν την καρίερα τους.
Ας αναρωτηθουν αν ο συγχρωτισμός με επιχειρηματίες , ο ευκολός και κιτσάτος πλουτισμός , ο εθισμός σε ενα lifestyle της παρακμής και της σήψης ειναι αυτό που όριζαν στα νιάτα τους ως πολιτική όταν αγόρευαν με πάθος στα φοιτητικά αμφιθέατρα.
Ας αναρωτηθούν αν η προαγωγή τους σε φιλιππινέζες και ορτινάτζες της εκάστοτε εξουσίας ήταν οπως έβλεπαν το λειτουργήμα της δημοσιογραφιας στα νιάτα τους. Αν η συναλλαγή με πολιτικούς ήταν οπως όριζαν την δημοσιογραφικη έρευνα στην νεότητα τους.
Και μετά ας κάνουν μια βουτια στη Βίλλα που φιλοξένουνται ως ανάμνηση των παιδικών τους ονείρων...