Η ταφόπλακα της πατρίδας μας...

Το πελατειακό σύστημα με το κομματικό κράτος, την αναξιοκρατία και τη διαφθορά, αποτελεί την ταφόπλακα για το μέλλον της πατρίδας μας. Όσοι δεν το βλέπουν εθελοτυφλούν. Και είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια... Ένα σύστημα στο οποίο τα σκουπίδια χρυσοπληρώνονται ως προϊόντα πολιτισμού, το περιθώριο αναδεικνύεται ως πρότυπο και κανόνας και οι πολίτες πελάτες-ψηφοφόροι αναδεικνύουν τους ασήμαντους, ανίκανους, αδίστακτους για να μας κυβερνούν. Ένα κράτος έρμαιο στις διαθέσεις της κομματικής νομενκλατούρας, στο οποίο καταλύεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση κάθε έννοια ιεραρχίας. Ένα κράτος με φέουδα, στα οποία φεουδάρχες υπουργοί μοιράζουν (φέτος 5,3 δις €) ειδικούς λογαριασμούς διαχωρίζοντας τους υπαλλήλους σε πατρικίους και πληβείους επιτείνοντας την ανισότητα, εισάγοντας την αδικία και τον ανορθολογισμό στη λειτουργία του, ρίχνουν δηλαδή νερό στο μύλο της διάλυσής του.
Το συνδικαλιστικό κίνημα, η υποτιθέμενη έκφραση των εργαζομένων, διεκδικεί αυξήσεις και συμβάσεις ντροπής όταν η ελληνική οικογένεια εξοντώνεται σπαταλώντας τεράστια ποσά για τη «δωρεά παιδεία και υγεία». Μια παιδεία που μετά από χρόνια απίστευτων κόπων και εξόδων οδηγεί σε αδιέξοδα, στην ανεργία ή στη γενιά με τα μπλοκάκια, στη γενιά των 700 €.
Και σε αυτό το τοπίο των αδιεξόδων, της ανέχειας για μεγάλο κομμάτι του λαού μας, ζευγάρι αξιωματούχων μας (Έθνος 9/12/08 σελ 6) πιστώνεται στον προσωπικό λογαριασμό με 5,5 εκατομμύρια € στα τελευταία 3 χρόνια προφανώς για αμοιβές του. Αντιπαραβάλει ο νέος το μισθό του των 700 € με τα προηγούμενα ποσά και τρελαίνεται. Ηχεί στα αυτιά του ως απίστευτη και θρασύτατη δικαιολογία «το πρόβλημα στην οικονομία» που ενώ δεν αντέχει να δώσει ψίχουλα στους φτωχούς από την άλλη αμείβει πλουσιοπάροχα όχι μόνο τα στελέχη του συστήματος αλλά ολόκληρες κατηγορίες εργαζομένων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, χρηματοδοτεί τις χρυσές εθελούσιες, μειώνει το φόρο στους πλούσιους, πλιατσικολογεί με τους επιτήδειους στο δημόσιο μόχθο.
Συγχρόνως οι άπληστοι της άρχουσας σύμπραξης (μεγαλοεκδότες, μεγαλοδημοσιογράφοι, μεγαλοεργολάβοι, στελέχη της κομματικής νομενκλατούρας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, πλουτίσαντες πολιτικοί καιροσκόποι, διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, μεταπράτες κλπ) επιδεικνύουν προκλητικά τον πλούτο τους προσβάλοντας κατάμουτρα το λαό, εξοργίζοντας τη νεολαία.
Είχα παραλίγο την αίσθηση ότι τελικά το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα με την αφόρητη πίεση που ασκεί στους μαθητές στερώντας τους τη δυνατότητα να σκέφτονται και να ενεργούν ως νέοι και η αλλοτριωτική επίδραση των προτύπων που επιβάλλουν τα πορνοκάναλα (όχι όλα) θα αλλοίωναν το χαρακτήρα της νεολαίας μας ώστε παθητικά να υπέμενε αυτές τις αντιφάσεις της κοινωνίας μας που εμείς τους κληρονομήσαμε.
Όμως εδώ και καιρό που σερφάρω στο διαδίκτυο που κυρίως οι νέοι περιδιαβαίνουν, αναδύεται μπροστά μου μια άλλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που γεννά ελπίδες ότι μπορούν οι νέοι μας να σταματήσουν τον κατήφορο. Αρκεί να πιστέψουν ότι μπορούν.
Έχουν όλα τα εφόδια και τις γνώσεις, έχουν το πάθος και τη δύναμη της νεανικότητας.
Το σπουδαιότερο (το βλέπω στα κείμενά τους) το βλέπω σήμερα στις διαδηλώσεις τους, δεν θα ανεχθούν να τσαλαπατηθεί η αξιοπρέπειά τους, γινόμενοι όπως πολλοί από εμάς ζητιάνοι στο αισχρό πελατειακό σύστημα πάνω στο οποίο δομήθηκε η κοινωνία μας.

Οι νέοι μας αυτή τη ντροπή (ρουσφέτι-αναξιοκρατία) που αποσαρθρώνει κάθε σύστημα αξιών στην κοινωνία μας πρέπει και μπορούν να τη σβήσουν.

Ένα εκπαιδευτικός