Ο παραλογισμός των κλειστών επαγγελμάτων

Του Γιωργου Μαυρομαρα*

Εχω την ατυχία να διευθύνω μια ελληνική αρτοβιομηχανία. Και λέω ατυχία για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί δραστηριοποιούμαι στην Ελλάδα, τη χώρα του απόλυτου παραλογισμού, όπου όλοι οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι ασκούν ανέξοδη πολιτική σε βάρος κάθε σοβαρής προσπάθειας.

Και δεύτερον, γιατί έπεσα πάνω στον νόμο Σιούφα για την αρτοποιία (ή καλύτερα ο νόμος έπεσε πάνω μου, σαν κεραμίδα), ο οποίος τον 21ο αιώνα θέτει σκοπίμως σοβαρά εμπόδια στη λειτουργία των αρτοβιομηχανιών, με αποτέλεσμα τον περιορισμό του ανταγωνισμού υπέρ συγκεκριμένου συντεχνιακού κλειστού επαγγέλματος. Και όλα αυτά... στο όνομα του εκσυγχρονισμού της αγοράς αρτοποιίας!

Τι κι αν έχουμε ήδη καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τρεις φορές; Τι κι αν καταδικαστούμε ξανά; Ο φορολογούμενος λαός θα πληρώνει τα πρόστιμα και οι πολιτικοί μας θα μοιράζουν κλειστές αγορές στις συντεχνίες.

Υποτίθεται ότι η σημερινή διοίκηση του υπουργείου Ανάπτυξης δίνει μάχη κατά της ακρίβειας. Την ίδια στιγμή αρνείται να ανοίξει την αγορά αρτοποιίας στα προϊόντα της αρτοβιομηχνίας που πωλούνται 30% φθηνότερα.

Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ επισημαίνει από την αρχή του χρόνου την ανάγκη του ανοίγματος, μεταξύ άλλων, της αγοράς αρτοποιίας και ιδιαίτερα στα προϊόντα bake-off. Το ίδιο υποστήριξε και κατά τη διάρκεια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού την Τετάρτη 19/6/2008.

Παριστάμενος εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος, υπεραμύνθηκε των επιλογών της κυβέρνησης και εναντιώθηκε σε οποιαδήποτε αλλαγή με το επιχείρημα της προστασίας των μικρών βιοτεχνικών επιχειρήσεων.

Δηλαδή, πενήντα χρόνια πριν, θα έπρεπε να απαγορευθούν τα αυτοκίνητα για να προστατευθούν τα κάρα και οι οδηγοί τους. Τριάντα χρόνια πριν, θα έπρεπε να απαγορευθούν τα ηλεκτρικά ψυγεία για να προστατευθούν οι παγοπώλες. Ή δέκα χρόνια πριν, να απαγορευθούν οι υπολογιστές για να προστατευθούν οι λογιστές με τα μακριά μανίκια.

Από πού αντλεί το δικαίωμα κάθε πολιτικός να αποφασίζει ποιος θα δουλεύει και ποιος όχι; Ως πού φθάνει ο λαϊκισμός και το χάιδεμα της εκλογικής πελατείας, με εύκολο στόχο πάντα τις βιομηχανίες; Που παραμένουν «καλές» όσο επενδύουν και προσλαμβάνουν, αλλά γίνονται «κακές και ανεπιθύμητες» όταν διακυβεύονται ισορροπίες και βολέματα;

Ολοι αυτοί, μαζί και οι εργαζόμενοι στις υπόλοιπες ελληνικές αρτοβιομηχανίες, οι προμηθευτές τους και οι οικογένειες όλων αυτών, τι είναι; Πολίτες β΄ κατηγορίας ή απλά ανώνυμοι και άτυχοι (πιθανόν πρώην) εργαζόμενοι; Ωραία, σύγχρονη αντίληψη... ανάπτυξης! Ποιος είπε ότι προστασία των μικρομεσαίων είναι η προστασία των υφιστάμενων μικρομεσαίων; Δεν άκουσε κανείς ότι προστασία των μικρομεσαίων είναι η υποχρέωση κάθε σύγχρονης κοινωνίας να διασφαλίζει το πλαίσιο λειτουργίας για τη δραστηριοποίηση όποιου μικρομεσαίου το επιθυμεί; Παλιός επαγγελματίας ή καινούργιος; Σε υφιστάμενα επαγγέλματα ή σε νέα επαγγέλματα;

Είναι βέβαιο ότι οι πολιτικοί θα είχαν πολλά να αντιτείνουν: «Θέλουμε ανάπτυξη και επενδύσεις, αλλά... με κανόνες (περιλαμβάνουν τους περιορισμούς που βολεύουν για το μοίρασμα της αγοράς κατά το δοκούν) και... κοινωνική ευαισθησία (περιλαμβάνει την εκάστοτε εκλογική πελατεία) κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.». Δηλαδή όλα και τίποτα, τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη! Πολλά και μεγάλα λόγια, αλλά το αποτέλεσμα... συνεχής απογοήτευση.

Δυστυχώς, η παρούσα κυβέρνηση πρόδωσε τον εαυτό της και παρέμεινε αδύναμη και εγκλωβισμένη σε παρωχημένες αντιλήψεις. Πολιτικοί νέας γενιάς, υποτίθεται με σύγχρονα ευρωπαϊκά οράματα, πρώτοι αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης.

Λυπάμαι για την ατολμία των νέων πολιτικών να φέρουν τομές στην κοινωνία και στην οικονομία, των πολιτικών που προτιμούν να αποτυγχάνουν, αλλά να εκλέγονται και να εκτίθενται στα μάτια συμμαχικών παραγωγικών τάξεων. Ομως, η χώρα μας λειτουργεί, ευτυχώς, μέσα σε ένα διεθνές και ειδικότερα ευρωπαϊκό περιβάλλον, όπου υποχρεωτικά προσαρμόζεται. Αργά και επώδυνα, αλλά σταθερά. Μπορεί να καθυστερούμε έναντι των εταίρων μας, μπορεί να υπάρχουν πρόσκαιρα θύματα από την αδυναμία να εφαρμοσθούν τα αυτονόητα, όμως η προσαρμογή είναι απλά θέμα χρόνου.

Οποιος δεν το καταλαβαίνει είναι ήδη εκτός! Η δική του αποτυχία δεν θα γίνει αποτυχία όλων μας.

*Ο κ. Γιώργος Μαυρομαράς είναι αρτοβιομήχανος.