Ηδη από τον περασμένο Αύγουστο στους ναυτιλιακούς κύκλους τόσο στην Ελλάδα όσο και εκτός Ελλάδας συζητούνταν έντονα ότι ο κ. Ευάγγελος Πιστιόλης ήταν έτοιμος να πουλήσει την Top Ships. Λίγο η ανακατανομή του προσωπικού ώστε να περιοριστούν τα λειτουργικά κόστη και το πακέτο να γίνει πιο ελκυστικό, λίγο η αποχώρηση υψηλόβαθμων στελεχών της εταιρείας, όπως αυτή του οικονομικού διευθυντή της κ. Σταμάτη Τσατσάνη, λίγο η στροφή του κ. Πιστιόλη σε επενδύσεις στον κατασκευαστικό τομέα, έδωσαν από νωρίς το στίγμα των όσων θα ακολουθούσαν.
Ολα ήταν έτοιμα κοντά στον Σεπτέμβριο και το μόνο που απέμενε ήταν να βρεθεί αγοραστής. Ο αγοραστής βρέθηκε στο πρόσωπο του κ. Γιώργου Οικονόμου, ο οποίος δέχθηκε να εξετάσει το ενδεχόμενο να αγοράσει την Top Ships, αρκεί τα έξοδα του ελέγχου, περίπου 1 εκατ. δολάρια, να τα πλήρωνε ο κ. Πιστιόλης, όπερ και εγένετο. Εξάλλου, όταν ο κ. Οικονόμου άρχισε να συζητεί το μέλλον της Top Ships, διήγαγε μια περίοδο κατά την οποία αγόραζε από πλοία ως μονάδες άντλησης πετρελαίου. Γιατί όχι και την Top Ships; Εξάλλου το ίδιο πίστευε και ο κ. Πιστιόλης όταν ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις.
Τη χρονική στιγμή κατά την οποία οι κκ. Οικονόμου και Πιστιόλης κάθησαν στο τραπέζι να συζητήσουν, οι ναυλαγορές δεν είχαν πάρει ακόμη την κάτω βόλτα. Είχαν αρχίσει μεν να δείχνουν μια τάση πτωτική, αλλά πόσο να έπεφταν από τις 11.000 και πλέον μονάδες που είχαν αγγίξει κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι. Οταν άρχισαν οι συζητήσεις, η ναυλαγορά των ξηρών φορτίων βρισκόταν λίγο ψηλότερα από τις 8.000 μονάδες και όλοι τότε πίστευαν, μεταξύ των οποίων και ο κ. Οικονόμου, ότι η αγορά αφενός διορθώνει και αφετέρου καλά κάνει και διορθώνει.
* Στη Wall το 2004
Η Top Ships εισήλθε στο χρηματιστήριο της Γουόλ Στριτ ως Top Tankers το 2004, μια περίοδο κατά την οποία η ναυτιλιακή βιομηχανία ζούσε πρωτόγνωρες στιγμές, με τους ρυθμούς ανάπτυξής της να βρίσκονται στο ζενίθ. Αμέσως μετά την είσοδό της στην αμερικανική χρηματαγορά ο νεοφώτιστος τότε εφοπλιστής κ. Πιστιόλης προχώρησε άμεσα σε διαδοχικές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου.
Οταν άρχισαν οι συζητήσεις παραχώρησής της, η μετοχή της βρισκόταν και αυτή σε ένα μεταίχμιο, κινούμενη στα επίπεδα των 5,60 δολαρίων και προς τα επάνω. Τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας στα διαδοχικά τρίμηνα του 2008 δεν ήταν και τα πιο ιδανικά, αφού οι ζημιές συνέχιζαν να ταλανίζουν τους ισολογισμούς της, αλλά η κατάσταση γενικά ήταν αρκετά βελτιωμένη σε σχέση με την τραυματική περίοδο του 2006-2007, όταν η εταιρεία, αλλά και ο ίδιος ο κ. Πιστιόλης, βρέθηκε στα πρόθυρα της καταστροφής εξαιτίας της διαρροής πληροφοριών στους μετόχους της στις ΗΠΑ, ότι κάποιοι μέσα στην εταιρεία και περιφερειακά αυτής πλούτιζαν κάνοντας χρήση εσωτερικής πληροφόρησης.
Μια κατηγορία που όταν αφορά εταιρεία εισηγμένη στη Γουόλ Στριτ φτάνει και περισσεύει στις ΗΠΑ για να κάνεις διδακτορικό στους διαδρόμους του FBI και αυτό γιατί είναι συνηθισμένο στη μεγαλύτερη χρηματαγορά του πλανήτη να στήνονται από μεγάλους και μικρούς δικηγόρους βιομηχανίες παραγωγής αγωγών και μηνύσεων σε χρόνο μηδέν με την παραμικρή υποψία παρατυπιών. Ενας τεράστιος αριθμός μικρών, κυρίως, δικηγορικών γραφείων ζει από αυτή τη βιομηχανία.
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν στιγμές κατά τις οποίες ο κ. Πιστιόλης κινδύνευσε πραγματικά, ειδικά όταν ασχολήθηκαν μαζί του μεγάλα δικηγορικά γραφεία της Madison Square Garden με διασυνδέσεις ως και τον Λευκό Οίκο, για τα οποία σε αυτές τις περιπτώσεις, της υποτιθέμενης δηλαδή χρηματιστηριακής απάτης, είσαι δεν είσαι ένοχος δεν έχει καμία σημασία, αρκεί οι πελάτες να είναι χαρούμενοι.
Από πολύ παλιά, από τα πρώτα κιόλας βήματα του κ. Πιστιόλη στη Γουόλ Στριτ, ακουγόταν ότι ο ίδιος διακατεχόταν από μια πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας ως προς τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόταν τα συναλλαγματικά ήθη και έθιμα κατά τη διάρκεια των δοσοληψιών του. Οι δουλειές μεγάλες, τα χρήματα πολλά και κάποιοι εξέλαβαν ως απολύτως φυσιολογική εξέλιξη το να προσπορίζεται ο ίδιος προσωπικά οικονομικά οφέλη από τις αγοραπωλησίες πλοίων που πραγματοποιούνταν για λογαριασμό της εισηγμένης εταιρείας, φουσκώνοντας τα νούμερα.
Ποτέ δεν αποδείχθηκε τίποτε από όλα αυτά, τα οποία τον συνόδευαν όμως για πολύ καιρό, καθιστώντας από προβληματική ως και αδύνατη την επικοινωνία του με τα παραδοσιακά εφοπλιστικά σπίτια της Ελλάδας, τα οποία ούτε ή άλλως ουδέποτε τον αποδέχθηκαν ως ίσο τους ό,τι και αν έκανε. Ακόμη και αν αποκτούσε 100 πλοία και διαχειριζόταν την καλύτερη ναυτιλιακή εταιρεία του πλανήτη και της Γουόλ Στριτ, ποτέ δεν θα ήταν ένας από αυτούς τους λίγους και τους εκλεκτούς που συνιστούν ένα πολύ κλειστό και ιδιαίτερο λόμπι. Εξάλλου, ούτε καν Χιώτης δεν ήταν!
Ο κ. Πιστιόλης είτε βαρέθηκε τη ναυτιλία είτε διέγνωσε εγκαίρως τις κακές ημέρες που έρχονταν για τη ναυτιλιακή βιομηχανία. Ο,τι και αν επιλέξετε να του αποδώσετε, ένστικτο ή βαρεμάρα, αποφάσισε να πουλήσει την εταιρεία του και όλα ξεκίνησαν από μια διαπραγμάτευση στα επίπεδα των έξι δολαρίων ανά μετοχή.
* Παράταση συνομιλιών
Καθώς οι συζητήσεις συνεχίζονταν και παρά το ότι είχε προκαθοριστεί πως όλα θα τελείωναν στις 8 Οκτωβρίου, ο κ. Οικονόμου ζήτησε παράταση για να μελετήσει περισσότερο την τελική πρότασή του ως τις 22 Οκτωβρίου. Το σχέδιο ως εκείνη τη χρονική στιγμή προέβλεπε ότι ο κ. Οικονόμου θα αγόραζε τα 15 εκατ. μετοχές της εταιρείας που βρίσκονταν υπό καθεστώς ελεύθερης διαπραγμάτευσης επί συνόλου 30 εκατ. μετοχών που διέθετε η εταιρεία. Οταν ο έλεγχος των 15 εκατ. μετοχών περνούσε στα χέρια του κ. Οικονόμου, η εταιρεία θα εξερχόταν από τη Γουόλ Στριτ για να συγχωνευθεί με τον ναυτιλιακό όμιλό του. Πολλοί τότε θεώρησαν τη συμφωνία αυτή ιδανική, δεδομένου ότι η τιμή της μετοχής της Top Ships κινούνταν εκείνη τη χρονική στιγμή στα επίπεδα των 4 δολαρίων.
Στις 22 Οκτωβρίου και ενώ οι ναυλαγορές είχαν πάρει την άγουσα για κατάρρευση, ο κ. Οικονόμου επανήλθε και η τελική του πρόταση ήταν της τάξεως των 3 δολαρίων ανά μετοχή, δηλαδή κατά 50% μικρότερη από τα νούμερα που είχαν συζητηθεί σε πρώτη φάση πριν από την 8η Οκτωβρίου. Φυσικά ο κ. Πιστιόλης απέρριψε την πρόταση του κ. Οικονόμου, θεωρώντας ότι η κακή συγκυρία των χρηματαγορών, καθώς επίσης οι κακές ναυλαγορές δεν μπορούσαν και δεν έπρεπε να αλλοιώσουν την πραγματική αξία της Top Ships.
«Η πρόταση του κ. Οικονόμου δεν είναι προς το συμφέρον των μετόχων της Top Ships» είπαν μέλη της διοίκησης της εταιρείας και απέρριψαν την πρόταση ως μη συμφέρουσα με το ερώτημα να παραμένει: Ο κ. Οικονόμου ήθελε πραγματικά την εταιρεία του κ. Πιστιόλη ή απλώς έπρεπε με κάποιον τρόπο να βάλει τέλος στις διαπραγματεύσεις;
Λίγο καιρό νωρίτερα ο κ. Οικονόμου είχε προχωρήσει σε μια επένδυση-μαμούθ ύψους 600 εκατ. δολαρίων για την εξαγορά της εταιρείας Ocean Rig ASA. Η εταιρεία ήταν εισηγμένη στο χρηματιστήριο του Οσλο και μετά το πέρας της διαδικασίας εξαγοράς ο κ. Οικονόμου απέσυρε την εταιρεία από το ταμπλό του νορβηγικού χρηματιστηρίου.
Το ΒΗΜΑ, 02/11/2008 , Σελ.: D07
Κωδικός άρθρου: B15500D071
ID: 297991
Good News :) Des Guten ist Nie zuviel :)
